Vandaag hoorde weer een weegdag te zijn. Maar afgelopen week brak er achtereenvolgens een stuk van een grote vulling en een stuk van mijn kroon af en toen kon ik én rechts én links niet meer kouwen. De tandarts wilde me er wel snel voor helpen, maar de enige tijd waarop dat kon was donderdagochtend. Vanmorgen dus van 8 tot half 10 in Amsterdam in de stoel gezeten en daarna met een nog halfverdoofd gezicht terug naar Haarlem gereden, waardoor ik de weightwatchersmeeting helaas miste. Gelukkig wel met een hersteld gebit, want mijn tandarts bakt de kronen zelf.

Dat is jammer, want ik heb ze wel nodig. Laten we eerlijk zijn; ik ga toch geen 10 euro per week betalen voor een klein uurtje praten met een groepje mede-afvalsters als ik niet zeker weet dat ik het zonder de bijeenkomsten niet red.  Eigenlijk vind ik natuurlijk nog steeds dat ik het gewoon zelf moet kunnen, maar zo voelt dat voor het overgrote deel van de cursusbezoeksters denk ik. En je moet het ook nog steeds gewoon zelf doen, maar na een bijeenkomst ben ik altijd extra gemotiveerd en zo vlak voor pasen was me dat niet slecht uitgekomen.

Nu ga ik maar wat oude paasboekjes doorlezen voor inspiratie. We zitten in het recreatiebungalowtje dat we aan het opknappen zijn, omdat daar nog best veel moet gebeuren en we beter hopen op te schieten als we er blijven slapen. De jongens kunnen daar immers heerlijk buitenspelen – en doen dat ook terwijl we ze hier echt bijna letterlijk naar buiten moeten schoppen. Hoop ik wel dat het geen al te guur regenweer wordt, anders zitten ze alsnog een dag voor de tv. Ze hebben sneeuw voorspeld en dat mag ook, daar gaan ze ook voor naar buiten. Kunnen we gelijk kijken of de kachel het goed doet of gerepareerd moet worden.

Vanavond krijgen we eters en ga ik de vegetarische versie van de ananas & taugé schotel uitproberen, met Quorn in plaats van kalkoen. Duim maar dat het lekker wordt 😉