Het lijkt wel of ik niet meer naar cursus mag gaan. Onze auto, die ik net anderhalve week terug heb van de apk, grote beurt en dure reparatie, stond van het weekend met een lege auto. Zo leeg zelfs, dat de sloten het niet meer deden.

We riepen de noodhulp erbij en gingen ervan uit dat we iets aan hadden laten staan. Daar waren we al lichtelijk verbaasd over omdat ik een pieper heb voor als de lichten aan blijven als de sleutel eruit wordt gehaald, maar misschien dat de kinderen ergens aan hadden gezeten.

Maar toen ik gisteren naar zwemles wilde gaan met de auto (in haast, want de middelste zoon moest afzwemmen) was de accu weer helemaal leeg. Vanavond heb ik echt een auto nodig, met het openbaar vervoer moet ik een uur langer reizen, dus er moet gelijk iets aan worden gedaan. De garage gaat er gelijk naar kijken en de noodhulp komt weer om hem op te starten – en de cursus haal ik dus niet meer vandaag. Zucht.

Volgende week moet ik echt weer gaan, want het gaat niet goed zo. Pasen was natuurlijk al een aanslag, niet eens vanwege de chocolade-eitjes want die haal ik expres niet in huis, maar omdat we in het vakantiehuisje aan het klussen waren en dus wat makkelijker eten hadden en wat meer lekkers voor de kinderen. Dan moet de knop weer om en hoe zeer ik eigenlijk ook vind dat ik dat zelf moet kunnen doen – in de praktijk gaat het makkelijker als ik naar cursus ga.

Gelukkig heb ik vanavond wel weer een basketballwedstrijd (daar heb ik de auto voor nodig) dus de beweging begint ook weer op gang te komen. Als ik mezelf dan ook weer naar fitness schop morgen is er al een mooi beginnetje gemaakt. Komend weekend ben ik gezellig weg met een vriendin als alles goed gaat, dus dan moet ik weer wat verleiding weerstaan, maar er is natuurlijk altijd wel iets dat lijnen in de weg staat – anders was ik al twee jaar op mijn oude gewicht.