Gisteren was weegdag en helaas waren er weer vier onsjes bij. Toen ik even nadacht wist ik ook wel weer waar dat aan lag. Vrijdag hadden we een dansfeest maar de dansvloer was klein en dan dans je toch ingehoudener – terwijl we wel lekker aan het bier zaten. Zaterdag hadden we een kinderloos weekend waar we van hebben genoten door uit eten te gaan en naar de film te gaan. Dat zou niet zo veel invloed hebben gehad normaal, maar we hadden erge trek in Mexicaans en dat betekent dat het met heerlijke gesmolten kaas, guacemole en zure room al snel buitenbudgettair wordt. Ruim buitenbudgettair zelfs…

Ik weet dus wel waar het aan ligt en kan me er niet heel erg druk om maken. Ik had in de week ervoor ook al eens een nieuw laagterecord op mijn ochtendweegschaaltje gezien dus het gaat langzaam maar zeker de goede kant op. Dat langzaam is soms wel frustrerend, al weet ik met mijn hoofd wel dat het beter is. Maar als ik ga kijken dan ben ik in 15 weken ongeveer zeven-en-een-halve kilo afgevallen, dat is toch een pond per week. Als ik dat het hele jaar volhoud ben ik aan het eind van het jaar 26 kilo lichter, dus dan valt dat langzaam ook nog wel mee. Ik moet dan gewoon accepteren dat het bij mij met wat pieken en dalen gaat en me concentreren op de trendlijn. Daarom helpt het ook wel om dit blogje bij te houden en even bij de totalen stil te blijven staan.

Het goede nieuws is dat ik gisteren alweer een wedstrijd had en dat ik vanmorgen op mijn eigen weegschaaltje weer een nieuw cijfertje zag verschijnen: 103,9. Dat was een kilo minder dan gisteren (tussen mijn ochtendweegschaal en de weightwatchersweegschaal zit ongeveer anderhalve kilo kleren) dus ik had goed mijn best gedaan en blijf de goede kant op gaan.

Het minder goede nieuws is dat het basketball seizoen bijna afgelopen is. Maandag laatste training en volgend weekend de laatste wedstrijd en dan is het weer voorbij tot augustus. Hopelijk red ik het om drie keer in de week hard te lopen en twee keer in de week te fitnessen, dan heb ik een beetje compensatie. Hoewel niets zo goed is als een fanatieke basketball wedstrijd heb ik al gemerkt, om je echt in het zweet te werken.

Met een beetje geluk wordt het weer snel mooi genoeg om tussendoor af-en-toe een fietstochtje te kunnen maken, al is dat met drie jongetjes van onder de 10 ook niet echt fysiek inspannend. Mentaal wel (“rechtsfietsen” “KIJKEN” “Blijf naast me fietsen als ik dat zeg”), maar daar verdien je geen bonuspunten mee. Nu maar eerst vol goede moed de week afmaken, kijken of we weer een behoorlijke min kunnen scoren komende weegdag.