Dit weekend waren we weer het vakantiehuisje in Noordwijkerhout aan het opknappen. Zaterdag flink gewerkt, maar niet inspannend genoeg om er bonuspunten mee te verdienen. Wel spierpijn, van alle schroeven die ik heb ingedraaid enzo, maar dat telt helaas niet; voor bonuspunten moet je zweet zien 😉

Mijn dierbare echtgenoot, die ‘s weekends kookt en zich dan wel altijd braaf aan de weightwatchersrecepten houdt, had geen fut meer om zelf de keuken in te duiken. Dus zijn we naar het restaurant op het park gegaan en konden we alletwee de verleiding van spareribs niet weerstaan. Glaasje wijn erbij, ‘s middags al twee biertjes op na het harde werk… Maar ja, je moet ook af en toe kunnen zondigen.

Zondag was het heerlijk zonnig weer en hadden we vrienden met hun twee twee dochtertjes op de brunch. Dat kon heerlijk buiten en daarbij had ik wel meer rekening gehouden met de gewichts-impact. Fruitsalade, aarbeitjes, beschuitjes, mager beleg, magere maar wel smakelijke kaas, volkoren broodjes en boterhammen, versgeperst vruchtensap, etc. Het enige probleem was dat het zo lekker was in het zonnetje dat we ook toen ze weg waren niet meer aan het werk zijn gegaan maar lekker in de tuin ons boek hebben gelezen – en natuurlijk weer geen zin hadden in koken. De verleiding van de lekkere zelfgemaakte frieten bij de kraam onderweg was te groot. We hadden dit keer wel een paar bonuspuntjes gescoord, want we waren de zondag begonnen met een halfuurtje joggen langs het meertje, dus het voelde toch een beetje verdiend 😉

Tot mijn verbazing was ik op mijn eigen weegschaal vanmorgen wel lichter dan ik vrijdag was. Als ik nu drie hele brave dagen heb, zal ik dan kunnen voorkomen dat de spareribs en de frieten zich donderdagochtend inene op de weegschaal kenbaar maken? Ik duim – en let op – en drink water – en beweeg. Vanavond eerst de laatste basketballtraining, dat is al een grote stap de goede richting op.