Dit zijn van de drukke maanden bij ons in huis: drie kinderen en een verjaardag, dus we gaan van Sint Maarten naar Sinterklaas naar jarige pappa en gelijk over naar de kerst met alle aanverwante bezigheden op school en thuis. Veel snoep en lekkers, onregelmatige maaltijden, veel feestelijke uitjes, kortom – meer verleiding dan een zwakke lijner als ik aankan.

Desalniettemin blijf ik mijn best doen om in ieder geval niet aan te komen en wat boete te doen voor de dingen die ik echt niet kan weerstaan. Dit jaar dus maar één ons borstplaat gekocht en veel pepernoten, marsepein en speculaas want daar hou ik niet zo van. Chocoladeletters zijn een must, maar ik heb de kleinste gekocht die ik kon vinden. Daarnaast heb ik op pakjesavond een hele grote fruitsalade gemaakt en op tafel gezet, voor de lekkere trek.

Week 3 was ik 117,4, week 4 was ik nog steeds 117,4, week 5 schrok ik me dood toen de weegschaal 119,8 zei maar ik hoopte dat dat kwam omdat ik ongesteld moest worden, week 6 was al beter met 118,1 en vandaag wees de weegschaal weer keurig 117,4 aan.

Een maand verder en nog steeds op hetzelfde gewicht dus, maar in deze verleidelijke tijden ben ik daar helemaal niet ontevreden mee. Als ik nu wat kan afvallen zou dat mooi zijn, want kerst bij mijn schoonfamilie betekent gegarandeert een paar kilo erbij. Die laten merken dat ze je lief vinden door alles te kopen dat je lekker vindt om te eten (“maar dit is gezonder, want ik heb vruchtentaart gekocht…”)  en koken bijzonder lijnonvriendelijk: ze zorgen ervoor dat de spaghetti niet plakt door er room over te gieten. Ik heb gepoogd daar wat verbetering in aan te brengen, maar heb het gevecht tegen de windmolens opgegeven en probeer het nu zo goed en kwaad als het gaat in te calculeren. Nog anderhalve week goed oppassen dus, om een buffertje te bouwen.