Mijn streven was om het jaar op maximaal 116 kg te eindigen en dat lukte eigenlijk prima, op 31 december was ik precies 116 kg. 1 Januari had ik niet gewogen maar 2 januari – mijn vaste weegvrijdag – was ik inene ruim 120. Ik had nog hoop dat dat vooral vochtvasthouden was, door de champagne enzo, want 4 kg in 2 dagen is wel heel veel. Maar helaas, het bleef rondom dat gewicht hangen en is zelfs nog even 120,4 geweest. Zwaar frustrerend is dat, omdat ik weliswaar niet streng gelijnd heb maar me ook niet helemaal heb uitgeleefd qua eten en drinken dus voor mijn gevoel helemaal niet verdien dat er zoveel bijgekomen is.
Maar ja, wat we willen is minder belangrijk dan wat echt is, dus ik moest toch gewoon het roer maar weer omgooien en flink lijnen. Er af gaat altijd vele malen moeizamer dan erbij, vandaar ook de titel van dit postje. Vorige week kwam ik niet toe aan updaten maar was ik 118,9 kg, dus dat was al iets beter. Deze week ben ik 117,7 dus ook weer goed vooruitgegaan, maar echt blij kan ik er niet van worden omdat ik nog zwaar teleurgesteld ben door de 120 die zo plotseling op de weegschaal verscheen. Dat demotiveert enorm, het is dan weer zo moeilijk om de draad op te pakken.
Gisteren hoorde ik ook dat de basketballteams waar ik in speel er waarschijnlijk alletwee mee op gaan houden en dat helpt niet bij het motiveren. Je moet sporten als je af wilt vallen, anders is net NOG veel moeilijker, maar ik vind maar weinig sporten leuk. Hardlopen heb ik geprobeerd, maar ik moet mezelf er echt naartoe slepen want blij word ik er niet van. De sportschool vind ik ook vreselijk saai, zelfs de ‘alleen voor vrouwen’- variant waar je tenminsten nog wat gezellige aanspraak hebt. Misschien iets van aerobics of zo, of spinnen, dat is ook erg in tegenwoordig. Tennis vond ik vroeger wel leuk, dus dat zou ik ook op kunnen pakken – maar echt conditie opbouwen doe je daar niet mee. Het liefst zou ik gewoon blijven basketballen, maar om nu WEER bij een nieuwe club te beginnen vind ik moeilijk, helemaal omdat ik met 46 niet echt in het gemiddelde jonge sportteam pas. Zucht.
Ik hou me maar vast aan de vooruitgang in de laatste twee weken en probeer daar de motivatie in te vinden. Hopelijk ben ik over twee weken weer waar ik op oudjaarsavond was. Oh nee, ik ging positief door…
Oh wat een frustratie! Aankomen terwijl je verwacht af te vallen of toch in ieder geval stabiel te blijven…. zo moeilijk om dan eerst weer al die kilo’s kwijt te raken 🙁
Veel sterkte ermee.
Ik had zowaar een goed begin. Door te bezuinigen op eten (lees: snoepen) ben ik de eerste anderhalve kilo kwijt. Ik kan het nog bijna niet geloven en durf het nog niet echt hardop te zeggen dus niet verder vertellen 😉
Zet ‘m op! En hopelijk vind je snel weer een leuke sport. Ik heb even pilates overwogen omdat ik daar alleen maar voor naar beneden hoef te lopen (is in dit gebouw) maar dat is geen cardio dus is alleen nuttig voor erbij). Dus ik heb mijn fitness apparaat thuis voor de tv getrokken.
Pilates zou het voor mij toch niet zijn, dan ben ik niet moe genoeg na afloop (ik heb het vroeger wel gedaan). Ik moet echt zweten, anders is het geen sporten voor me ;). Fitness apparaat voor de tv heb ik ook overwogen, maar ik ben bang dat ik de zelfdiscipline niet heb om dat echt te gaan doen. Ik doe het beter in een groep, als er iemand is waarvan ik kan zeggen dat ik het minstens net zo goed moet doen, da’s dat competitie element.
Goed hoor, anderhalve kilo!
Wat een enorm teleurstellend dat die teams willen gaan stoppen. Is het niet te regelen om met belangstellenden nog door te gaan? Een nieuw team is ook weer zowat.
Geen fijn begin zo zeg. En dan ook nog die lange nachten die je de laatste tijd maakt, dat kan ook niet meewerken. Zet ‘m op! We blijven je volgen en steunen vanaf te zijlijn.