Eindelijk mezelf weer een schop gegeven en naar de Weightwatcherscursus gegaan. In die drie maanden was er 2 kg bijgekomen dus dat valt nog mee, want ik heb in die tijd naast veel ziekte-in-de-familie stress ook een vakantie gehad, twee bruiloften, twee kinderverjaardagen, een grote BBQ en de laatste weken is Tim heel veel weekenden weg dus ben ik snel geneigd om voor fastfood te kiezen.

Dat fastfood mag natuurlijk niet echt meer, hoewel ik voor mezelf wel een Turkse pizza in kan plannen, die zijn niet zo heel erg kostbaar in punten en zitten boordevol groente. En ik ga weer goed aan de slag. Deze week nog een beetje uitproberen en inkomen, volgende week gelijk alle puntjes opschrijven in mijn nieuw aangeschafte puntendagboek.

Mijn basketball team is er dit seizoen helaas mee opgehouden, dat scheelt een boel sporten want dat deed ik toch twee keer per drie weken vrij intensief. Maar we zijn wel iets nieuws begonnen met het hele team: Een 8 weken durende roeicursus. Ik ben al drie keer geweest en het is ontzettend leuk om op de Amstel te roeien. Als je goed doorroeit voel je echt je benen, schouders en vooral je buik dus het is erg goed voor me. Alleen de boot in- en uitstappen is een ramp voor mensen die veel extra kilo’s meesjouwen. Je mag namelijk niet in de boot staan, daar zakken zelfs vlieggewichtjes doorheen. Dus moet je met één been op een klein plankje in het midden gaan staan, je andere voet ernaast zetten of alvast ervoor in de voetsteun, en dan door je knieën zakken om je billen op het bewegende zadelplankje te laten zakken. Dit alles zonder je riem los te laten en zonder op de zijkanten van het wankele bootje te leunen. Ik zou er vroeger, een kilo of 50 geleden, al moeite mee hebben gehad maar met mijn 122,1 kg is het echt heel erg ingewikkeld. En eruitkomen moet op dezelfde manier, dus dat zijn twee momenten waar ik eigenlijk dagen van te voren al tegenop zie. Het is dus maar goed dat het roeien zelf zo leuk is!