De volgende dag, dat lukte natuurlijk niet. Er zijn namelijk *altijd* dingen die het moeilijk maken om het nu, op dit moment, ook echt te gaan doen. Steeds ben ik van plan om dan over een uurtje te gaan — en dan komt er weer een goede reden voorbijfietsen om het toch nog even uit te stellen. Ik weet het, ik zie het, ik herken het, maar ik vind het zo verdraaid moeilijk om er iets aan te doen…
Vandaag moesten we de paspoorten verlengen dus ik moest toch de stad al in. Ik heb mijn sportspullen ingepakt en hoewel ik mezelf na afloop vertelde dat het eigenlijk te laat was om nog te sporten en dat mijn maag eigenlijk te leeg was lukte me het, mede omdat ik echt al bijna voor de deur stond, om toch te beginnen. En als je eenmaal bezig bent is het natuurlijk nooit zo erg om het af te maken.
Ik was eigenlijk van plan om vooral leuk met een klasje mee te gaan doen, met lekker veel muziek zodat ik niet na hoef te denken en gewoon mee kan bewegen. Die apparaten, die doen me niet zoveel, dus dat was veel minder interessant. Maar bij het circuitje dat de begeleider voor me samenstelde merkte ik hoe verschrikkelijk abonimabel slecht mijn conditie is geworden. Ze hebben een speciale band voor om je buik, om daar extra vet weg te halen, maar dan moet je minstens 40 minuten cardio doen (loopband, of fiets, of crosstrainer) en mij lukt langer dan 10-15 minuten echt niet. Ik moet dus echt eerst wat conditie opbouwen voor ik met zo’n klasje mee kan doen, anders ben ik die dikke drilpudding achterin die na twee keer haar been optillen al amechtig in de hoek gaat liggen bijkomen.
Voorlopige doelstelling blijft dus minstens 3 keer per week mijn circuitje volgen en alles wat daarboven lukt is meegenomen. Kijken of de conditie over 1 a 2 maanden verbeterd is.