Die drie keer per week bleek ook nog moeilijk. Ik moest eerst al twee dagen plat vanwege grote schouderpijn; sinds mijn laparoscopie heb ik dat soms en het enige dat echt helpt is ontspannen en uitgestrekt op mijn rug liggen. Daarna werd ik tot mijn grote verrassing ongesteld: ik heb de leeftijd dat het onregelmatiger zou kunnen gaan worden maar ik dacht eigenlijk dat dat betekende dat je af en toe een maandje oversloeg. Vroeger maakte dat me niet zo uit en zou ik gewoon door zijn gaan sporten, maar sinds de bevallingen is het bij mij een tijd van dicht bij huis blijven en grote bergen maandverband bij de hand houden. Dus dat werd één keer per week sporten, maar ik ben dus wel iedere week een keer geweest. Soms moet je maar even blij zijn met wat er wel gebeurd is 🙂
Omdat ik op cursus gelijk een combi-abonnement genomen heb (als je toch al hebt betaald is komen makkelijker, en ik kan iedere stok achter de deur gebruiken) kon ik de online services van weightwatchers ook gaan gebruiken. Dat was een aangename verrassing; vroeger deden ze niet zo veel op computergebied maar nu kan ik warempel online mijn dagplanners invullen, propoints opzoeken en mijn gewicht bijhouden. Daar ben ik dus gelijk maar mee begonnen.
Dat was maar goed ook, want na pasen was ik zo in de war dat ik me pas realiseerde dat het dinsdag was toen de cursus al was begonnen. En de komende week kan ik weer niet, want dan zit ik in Engeland bij de schoonfamilie. Dat zijn de mensen die room bij de spaghetti gooien om plakken te voorkomen, en die speciaal voor mij fruittaarten bakken als ik zeg dat ik veel groente en fruit wil eten, dus dat wordt weer een grote uitdaging. Maar ik neem mijn laptop mee en zal proberen om in ieder geval bij te blijven houden wat ik allemaal eet.
Deze week was ik jarig, dus gingen we uit eten. Twee dagen later bakte middelste zoon allemaal lekkere kleine cakejes om te trakteren, want hij is in de vakantie jarig. Dat waren wat moeilijke momenten. Maar ondanks de tegenslagen wees de weegschaal vanmorgen 129,6 kg aan dus het gaat langzaam maar zeker wel de goede kant op. Als ik na komende week nog steeds onder de 130 ben ben ik een blij mens.
Ik zie dat een laparoscopie een inspectie van de buikholte is, wat gek dat je daar schouderpijn aan overgehouden hebt.
Net wat je zegt, altijd focussen op wat je wèl doet. Fijn dat je weer onder de 130 bent.
Bij een laparoscopie kan het komen doordat het gas dat ze gebruiken om je buikholte opgeblazen te houden je middenrif prikkelt. Daar ken ik de pijn van en dat hoort over te gaan na een paar dagen, maar sinds die tijd komt het bij mij af en toe terug. Blijkbaar is er iets met mijn middenrif dus, maar omdat het maar zelden is (laatste keer was bijna een jaar terug) heeft het weinig zin om verder naar oorzaken te graven. Het is alleen lastig *als* ik het heb, want dan moet ik dus echt een dagje plat blijven liggen.