Minder snel dan ik had gehoopt, want deze week ging er maar 300 gram af. Maar gezien de grote sprong vorige week had ik dat kunnen verwachten natuurlijk – en alle beetjes helpen. Uiteindelijk moet ik toch naar een patroon waarbij ik een pond per week af ga vallen, al hoop ik natuurlijk op een lange eerste periode waarin het allemaal wat sneller gaat. Zeker omdat ik zoveel af moet vallen, dan mag het harder gaan in het begin. En in totaal ben ik nu 6,3 kg kwijt in 5 weken dus dat blijft netjes. Ook de 120 kg tegen de kerst blijft haalbaar: da’s nog bijna 6 weken en ik ben nu 125,4 kg.

Waarom er nu wat minder af is weet ik niet precies. Ik heb wel minder regelmatig gegeten; doordat we hard aan het klussen zijn eten we wat meer tussendoor en wat minder uitgebreid. Verder heb ik maar één keer een uur gewandeld in plaats van twee keer, omdat ik een pijnlijke eeltkloof in mijn voorvoet had (door die langzame schildklier heb ik een drogere huid en dus heb ik ook veel sneller last van dit soort dingen. Vroeger kende ik dat totaal niet. Of is het toch gewoon omdat ik ouder wordt?). Maar één uur wandelen zal toch niet zoveel verschil maken? Zeker omdat ik wel trappen op- en afgesjouwd heb met allerlei spullen.

Als het maar geen plateautje is, waarbij je een paar weken op je gewicht blijft hangen. Die komen we allemaal tegen bij het afvallen, als we rond een gewicht zitten waar we vroeger lang op hebben gezeten. Maar daar vind ik het nog te vroeg voor, zo heel lang ben ik ook niet rond de 125 kg geweest. Ik hoop dus gewoon op een wat grote sprong komende week. We gaan er weer voor 🙂

Vanmorgen gaf de weegschaal 125,7 kg aan. Dat is dus 2 kg minder dan vorige week (en dat terwijl ik begin van de week niet veel afviel omdat ik te weinig at en de laatste dagen iedere dag wat van mijn vrije punten gebruikte bovenop mijn dagbudget) en in totaal ben ik nu 6 kg kwijt in 4 weken. Een mooi resultaat. Eigenlijk iets te veel naar weightwatchers normen, we horen te streven naar ongeveer een pond per week voor gezond afvallen, maar als je begint met veel overgewicht mag je iets sneller gaan.

Ik weet dat ik me erop voor moet gaan bereiden dat ik een plateautje ga bereiken straks, maar mijn hoop is dat ik de week voor kerst 120 kg haal en dan tijdens de kerstdagen bij de lijnonvriendelijke schoonfamilie op gewicht kan blijven. Da’s toch ook een plateau? En op korte termijn hoop ik natuurlijk dat ik volgende week mijn tweede mijlpaal haal: bij 125,1 kg ben ik 5% van mijn lichaamsgewicht kwijt.

Deze week zijn we druk bezig met opknappen en voorbereiden voor verbouwen volgende week (zoldermuur weghalen en opnieuw opbouwen). Veel gesjouw en uitgezoek waar ik heel moe van word maar geen activiteitenpunten voor mag rekenen 🙂

Maar het gevolg is dat ik minder in mijn ritme zit, qua eten, en vergeet om drie goede maaltijden te eten met op tijd een tussendoortje. Gevolg is dat ik dan ‘s avonds inene heel veel punten overheb en brood met pindakaas moet gaan eten om mijn budget op te krijgen. Dat lijkt voor de meeste mensenn juist gunstig, als je af wilt vallen. Minder eten betekent minder calorieën naar binnen krijgen en dus meer gewicht kwijt raken, toch?

Maar bij weightwatchers heb ik geleerd dat dat juist niet zo is. Met enige regelmaat komen er mensen op de cursus die klagen dat ze zo hard hun best hebben gedaan de afgelopen week maar niet zijn afgevallen — en bij een aanzienlijk deel daarvan kijkt de coach naar hun etensdagboekje en roept dat ze te weinig hebben gegeten om goed af te vallen. Dan gaan ze meer eten de weken erna en vallen inene wel weer goed af.

De beste vergelijking die ik heb gehoord en die ik nu dus te pas en te onpas gebruik, is die met een houtvuurtje. Als je een goed vuur wilt hebben waar veel in verbrand wordt, ga je dan zo min mogelijk hout op het vuur gooien? Of juist lekker veel hout maar wel goed droog hout dat goed brandt? Zo werkt je spijsvertering eigenlijk ook. Je moet zorgen voor genoeg brandstof zodat je lichaam niet in spaarstand gaat staan – maar wel de juiste brandstof. Dus niet veel minder eten als je af wilt vallen, maar andere dingen gaan eten. Niet alle lekkere dingen laten staan, maar leren om ze ‘in te budgetteren’ dus *wel* eten maar met mate en niet alles tegelijk.

En deze week merkte ik dus dat ik de dagen dat ik bijna te weinig at niet afviel. Gisteren was ik met een vriendin uit eten en heb ik wel een ontbijt en lunch genomen – en vandaag gaf de weegschaal voor het eerst weer eens wat minder aan. Nu moet het weekend nog komen en is iedere dag wegen niet zaligmakend omdat er teveel variatie inzit. Maar het is voor mij toch wel weer een duidelijke boodschap. Meer regelmaat – en meer eten 🙂

Ik wist het eerder deze week natuurlijk al, dat ik er was. Maar nu is hij ook officieel op de weegdag vastgesteld: ik ben onder de 128,1 kg en dus niet meer morbide obese. Statistisch gezien een significant lager gezondheidsrisico dan met een bmi boven de 40 (dat had ik tot deze mijlpaal dus).

Deze ochtend gaf de weegschaal 127,7 kg aan, dat is 1,1 kg minder dan vorige week. Ondanks de pizza die we eerder deze week hebben laten bezorgen toen we na een dag vol opknapwerk in de kamer van onze middelste zoon geen zin meer hadden in koken. Fijn te merken dat dat ingebudgetteerd kan worden als het nodig is 🙂

Onze fijnste ontdekking deze week is dat af-en-toe bacon & eggs ook ingepland kan worden. Dat opent ook perspectieven voor het eindejaarsverblijf bij de schoonfamilie in Engeland, dat lijntechnisch altijd een zware hindernis is. Zelf koken ze absoluut niet vetarm en als wij er zijn willen ze ons graag verwennen met allerlei dingen die we lekker vinden – en zoveel verleiding kan ik meestal niet weerstaan.

Afgelopen week hebben we niet veel gekookt, en de komende weken wordt er ook niet uitgebreid gekookt, wat we zijn druk aan het klussen en opknappen in het huis. Volgende project is de muur tussen de twee zolderkamers vervangen, dus daar zijn we ook wel een paar dagen druk mee. Maar ik wil toch proberen om af en toe iets nieuws uit te proberen en als dat dan echt lekker is zal ik het hier posten. Dat is later ook weer handig terugzoeken, met de ‘tag cloud’ hiernaast, als ik even geen lekker recept kan vinden in de stapel kookboeken.

Ik heb ooit geprobeerd om hard te gaan lopen: Een drie-maanden-programma bij een club, afgesloten met een ‘rondje Haarlem’ van 5 km. De club was gezellig en hielp, ik heb uiteindelijk zelfs het rondje om Haarlem gehaald, maar hardlopen is helaas echt mijn ding niet. Ik blijf het verschrikkelijk vinden en heb echt een wedstrijd nodig (met veel korte krachtsinspanningen en niet met lange-termijn conditie) om mezelf tot het uiterste te laten gaan.

Eega heeft dat probleem niet. Die vindt het leuk en kan het ook wel volhouden. Omdat ook bij hem meer kilo’s zitten dan hij zou willen doet hij mee met weightwatchen (en is verdorie al meer afgevallen ook) en wilde hij ook weer beginnen met sporten. Beginnen vanaf nul, want het afgelopen jaar is er qua sport niets gebeurd.

Hij heeft erg veel baat bij een applicatie op zijn (android) telefoon, c25k (couch to 5k). Hij rent terwijl zijn telefoon hem verteld wanneer hij moet stoppen, hollen of zelfs wanneer hij moet omdraaien om weer op tijd thuis te zijn. Geen gestopwatch dus en geen afleiding doordat je op je horloge probeert bij te houden hoe lang je al aan het lopen bent. Misschien een tip dus voor anderen die wel zouden willen gaan hardlopen en ook vanaf nul moeten beginnen?

Deze week probeerde ik mijn budget wat vaker helemaal op te gebruiken en ik viel warempel meer af. Het ochtendgewicht is 128,8 dus er is 1,7 kg afgegaan vorige week. Da’s een mooi en motiverend resultaat – en het brengt de eerste mijlpaal ook echt binnen bereik (128,1 kg om onder bsi 140 te komen, dus om niet meer morbide obese te zijn).
Mijn budget is nu 42 punten geworden in plaats van 43 maar ik hield vorige week ook genoeg over (van mijn weekbudget gebruikte ik nog geen 7 propoints en ik heb 49 per week) dus daar zie ik niet zo tegenop.

Vandaag met de kinderen naar Ikea geweest, om ideeën op te doen voor hun kamers en een bureaublad voor daniel te scoren en nog een paar kleinigheden. Je weet hoe het gaat bij het Zweedse woonwarenhuis: je komt altijd met meer thuis dan je had gepland. Bijna altijd moet ik zeggen, want dit keer hebben we onze volgeladen kar bij de kassa laten staan: er was een pinstoring dus er stonden uuuuuuuurenlange rijen voor de enige geldautomaat waar je cash kon halen om mee te betalen. Een frustrerend einde van een dag die al vol kleine hindernissen en tegenslagen zat – maar gelukkig hebben eega en ik niet gezondigd. We troosten onszelf nu aan het einde van de dag met een puntje lemon meringue pie (yep, hij is lekker) dat nog keurig in het budget past.

Tenminste… ik *denk* dat het in mijn budget past. Want wat reken je nu voor een vegetarische ravioli? Ik heb thuis gekeken en met kipvulling is hij 13 punten per portie, dus ik heb er maar 15 propoints voor gerekend. Ik hou vandaag 4.5 propoints over dus het mag meer hebben gekost, maar ik zou het wel graag zeker willen weten voor als ik het later nog eens doe – en dan ben ik natuurlijk reuze afgevallen dus dan heb ik een veel kleiner budgetje…

Het weekend was ingewikkelder want zaterdag hadden we een feestje. Enerzijds waren we daar van 8 tot 4, dus een lange tijd. Anderzijds was het een feestje zonder rauwkost en met chips, crackers, kaas, paté en worst. Dat is allemaal een boel punten, maar ik had gelukkig mijn hele vrije weekbudget van 49 propoints bewaard voor de gelegenheid. Dáár wist ik wel binnen te blijven (wijn drinken in plaats van zware biertjes helpt, een Leffe is 8 propoints en een glas wijn 3 of 4).

So far so good dus en de weegschaal gaf vanmorgen ook 130,5 kg aan, dat is 1,2 kg minder dan vorige week. Voor een eerste week niet geweldig maar voor afvallen in het algemeen wel een goed begin. Kijken of we dat deze tweede week ook weer kunnen halen dus.

Mijlpalen bepalen is moeilijk, zeker als je veel af moet vallen. Als ik bedenk dat er meer dan 50 kg af moet verlies ik gelijk de moed een beetje, want dat is zo veel en dan moet ik zo lang…

Daarom is het belangrijk dat er tussendoor mijlpalen zijn waar je aan kunt afmeten dat je je vooruit gaat. De eerste mijlpaal die door mijn online WW-programma wordt voorgesteld is 5% eraf. Dat haal ik bij 125,1 kg. Persoonlijk heb ik nog een mijlpaaltje dat daarvoor komt; als ik 128,1 kg weeg is mijn bsi onder de 40 en dan ben ik niet langer ‘morbide obese’.

Daaropvolgende mijlpaal is als ik 10% gewicht kwijt ben, bij 118,5 kg, omdat ik dan significant minder gezonheidsrisico’s loop dan ik nu doe.

Vierde mijlpaal is bij 111 kg. In deze post vind je een tabel over de risico’s bij verschillende bevolkingsgroepen. Als blanke vrouw heb ik bij een BMI dat lager is dan 35 nog maar nauwelijks meer gezondheidsrisico’s, statistisch gesproken.

Bij 105,4 kg ben ik 20% van mijn gewicht kwijt, dus dat is een mooie vijfde mijlpaal. En dan is de zesde mijlpaal niet moeilijk meer te raden: jawel, dan wil ik onder die vermaledijde 100 kg komen. En als ik goed op spoor blijf ben ik dan ongeveer een jaar verder.

Dat zijn zes mijlpalen in een jaar, maar ze zijn niet evenwichtig verspreid. Nu gaat afvallen in mijn ervaring ook niet gelijkmatig; zelfs als je ongeveer evenveel je best doet zijn er periode’s waarin je veel afvalt en periode’s waarin je een plateautje bereikt en een tijd geen significant resultaat boekt. Dus ik kan niet plannen om iedere 2 maanden te streven naar het bereiken van de volgende mijlpaal. Maar toch hoop ik dat een beetje een schema me wat houvast biedt en daardoor wat motivatie.

Volgens medelijnster E. moeten we onszelf bij het halen van mijlpalen belonen. Daar moet ik nu dus eens hard over nadenken, wat een mooie manier is om te vieren dat ik een belangrijke stap vooruit heb genomen.